تسنیم
کاربر ویژه انجمن
- تاریخ ثبت‌نام
- 1/1/70
- نوشته‌ها
- 361
- پسندها
- 0
شرع الله تعالي ثابت است و از زمان نزول آن تا قيامت بدون تغيير مي ماند و کسي که خواهان تغيير آن باشد يا گمان نمايد مي تواند شرع را با گذشت زمان تغير دهد مرتکب کفر شده است.
بنابراين مسئله حجاب نيز امري ثابت مانده است و همانگونه که زنان صدر اسلام پوشش اسلامي برايشان واجب بود براي زنان امروزي نيز از هر قشري که باشند واجب است و روش حجاب زنان نيز بايد به همانگونه باشد که اسلام تشريع نموده و براي دانشجويان روش حجاب جدايي وجود ندارد.
لذا روش حجاب اسلامي براي دختر دانشجوي مسلمان همان روش حجاب زنان صحابه است با اين تفاوت که ممکن است که لباس آنها فرق داشته باشد، ولي بايد چند ويژگي را داشته باشد:
اول:* پوشيدن همة بدن زن بنا بر قول راجح.
و بعضي از علماء* ظاهر كردن چهره و دو كف دست را مباح دانسته*اند. به شرط اينكه زن دچار فتنه نشود و ديگران را هم به فتنه نيندازد. يعني:* زيبا نباشد و دست و صورتش را هم آرايش نكرده باشد و همچنين غالب افراد جامعه*اي كه در آن زندگي مي*كند، افراد فاسد، فاجر و چشم* چران نباشند.
دوم:* خود حجاب، زينت نباشد.
زيرا خداوند مي*فرمايد:«وَ لا يُبْدِيْنَ زِيْنَتَهُنَّ إِلَّا مَا ظَهَرَ مِنْهَا» (و زينت خويش را آشكار نكنند مگر آن مقدار كه ظاهر است). و همچنين مي*فرمايد:*»وَلا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجَاهِلِيَّةِ الْأُوْلَي» (مانند جاهليت پيشين ـ در ميان مردم ـ با آشكار ساختن اندام و زيورآلات خود، ظاهر نشويد).
و در اصل، خداوند قانون حجاب را وضع نموده تا زينت زن پوشيده شود. پس معقول نيست كه خود حجاب، زينت باشد.
سوم:* ضخيم باشد، نازك و شفاف نباشد.
حجاب بايد ضخيم باشد. زيرا ستر و پوشش فقط با لباس ضخيم، متحقق مي*شود. اما زن در لباس شفاف هر چند به ظاهر پوشيده است اما در حقيقت، عريان و لخت است. رسول *الله صلي الله عليه وسلم مي*فرمايد*:* «به زودي در پايان امت من، زناني مي*آيند كه به ظاهر لباس پوشيده*اند ولي در واقع، عريان و لخت*اند، بالاي سرشان مانند كوهان شتر است. آنها را لعنت كنيد زيرا آنها ملعونند». و در حديثي ديگر آمده است كه: «اين زنان وارد بهشت نمي*شوند، حتي بوي بهشت هم به مشام آنها نمي*رسد و اين در حالي است كه بوي بهشت از مسير بسيار طولاني به مشام مي*رسد».
اين حديث، دلالت بر اين دارد كه پوشيدن لباس شفاف و نازك در بيرون از منزل و نزد نامحرم، به طوريكه اوصاف بدن را ظاهر نمايد، از گناهان كبيره شمرده مي*شود و باعث هلاكت و نابودي مي*گردد.
چهارم:* لباس حجاب بايد فراخ و گشاد باشد، تنگ نباشد.
زيرا هدف از حجاب،* جلوگيري از فتنه است و لباس تنگ، حجم و اندازه همة بدن يا بعضي از بدن را نشان مي*د*هد و اعضاي بدن را جلوي چشم مردان نامحرم و بيرون از منزل شوهر، به تصوير مي*كشد. و پر واضح است كه اين نوع لباس، باعث فساد و فتنه مي*گردد.
اسامه بن زيد رضي *الله* عنهما مي*گويد: پيامبرخدا صلي الله عليه وسلم جامة ستبر و ضخيمي را كه از كتان سفيد درست شده بود و دهية كلبي به او اهداء *كرده بود، به من بخشيد. من آن را به همسرم بخشيدم. آن حضرت صلي الله عليه وسلم فرمودند: «چرا آن را نمي*پوشي»؟ گفتم: آن را به همسرم بخشيدم. پيامبر خدا صلي الله عليه وسلم فرمود: «به همسرت دستور بده تا زيرپوش استفاده نمايد. مي*ترسم اين جامه، حجم استخوانهايش را نشان دهد».
پنجم:* معطر و خوشبو نباشد.
رسول *الله صلي الله عليه وسلم فرمودند:* «هر زني، عطر و خوشبويي استعمال كند و بر گروهي گذر نمايد به طوري كه بويش به مشام آنها برسد، آن زن، زناكار است».
ششم:* شبيه لباس مردان نباشد.
رسول *الله صلي الله عليه وسلم مي*فرمايد:* «از ما نيستند زناني كه خود را شبيه و مانند مردان كنند و همچنين از ما نيستند مرداني كه خود را شبيه و مانند زنان نمايند».
حضرت ابوهريره ـ رضي*الله*عنه ـ مي*گويد: رسول *الله صلي الله عليه وسلم مردي را كه لباس زنانه بپوشد و زني را كه لباس مردانه بپوشد، لعنت نمود.
و همچنين آن حضرت صلي الله عليه وسلم فرمود:* «سه نفر، روز قيامت وارد بهشت نمي*شوند و خداوند به سوي آنها نگاه نمي*كند: فرزندي كه نافرماني پدر و مادرش را كند،* و زني كه خود را شبيه و مانند مردان نمايد و مرد بي*غيرت».
هفتم:* شبيه لباس زنان كافر نباشد.
رسول *الله صلي الله عليه وسلم مي*فرمايد: «كسي كه خود را شبيه و مانند قومي نمايد، از همان قوم، بشمار مي*آيد». و عبدالله بن عمرو ـ رضي*الله*عنه ـ مي گويد:* هنگامي كه رسول *الله صلي الله عليه وسلم دو لباس قرمز رنگ به تنم ديد، فرمود:* «اين، لباس كافران است،* شما آن را نپوشيد».
هشتم: هدف از آن، شهرت ميان مردم نباشد.
رسول *الله صلي الله عليه وسلم مي*فرمايد: «كسي كه در دنيا لباس شهرت بپوشد، خداوند روز قيامت به او لباس ذلت و خواري مي*پوشاند. سپس، آتش جهنم را در آن، شعله*ور مي*سازد».
لباس شهرت به لباسي گفته مي*شود كه هدف صاحب آن، مشهور شدن ميان مردم باشد. فرقي نمي*كند كه لباسي ارزشمند باشد و فرد آن را به خاطر افتخار به دنيا و زيورآلات آن بپوشد و يا لباسي بي*ارزش باشد و فرد آن را براي به نمايش گذاشتن زهد و تقوايش بپوشد. به عنوان مثال: رنگي را انتخاب مي*كند كه ديگران آن را نمي*پوشند تا مردم را به سوي خود متوجه نمايد و با غرور و خودپسندي به مردم، كبر ورزد.
والله اعلم
وصلي الله وسلم علي محمد و علي آله و اتباعه الي يوم الدين
سايت جامع فتاواي اهل سنت و جماعت
IslamPP.Com