ahmad
کاربر فعال و مفید
- تاریخ ثبت‌نام
- 13/1/13
- نوشته‌ها
- 319
- پسندها
- 0
[h=2][/h]
دروغ گفتن يكي از اعمال بسيار زشت و نادرست در يك جامعه مي باشد. خداوند متعال دروغگو را دوست ندارد و حضرت محمد (ص) گفته كه دروغگو مومن نيست و يكي از نشانه هاي مشرك اين است كه هميشه دروغ مي گويد.
شخص دروغگو با گفتن حرف هاي دروغ خود باعث رنجش و جدائي, كينه و كدورت و دشمني ميان ديگر افراد فاميل و جامعه مي شوند كه خود يك گناه بزرگ است .
اگر نگاه دقيقي در علل و سر آغاز دروغ گفتن نمايیم بر مي گرديم به محيط خانوادگي و شيوه تربيه نمودن اطفال توسط پدران و مادران .زيرا بعضي از پدران و مادران با شنيدن دروغ طفل كوچكشان خوشحال شده او را نوازش مي كنند. طفل كه با گفتن دروغ توجه مادر و پدر را جلب كرده نوازش هم شده فكر مي كند كه كار خوب و درست انجام داده و بيشتر كوشش مي كند كه دروغ بگويد كه همين اشتباه كوچك مادران و پدران باعث ميشود كه اطفال شان دروغگو تربيه شده هميشه دروغ بگويد و فكر كند كه با دروغ گفتن نزد همه احترام بيشتر پيدا مي كند.
و هنگامي كه جوان شد دروغ هاي بزرگ تر گفته فكر مي كند مي تواند با دروغ هاي خود ديگران را آله دست خود ساخته و همه را بفريبد, اما اين نكته را هيچ وقت درك كرده نميتواند كه اين خود او است كه با گفتن هر دروغ ارزش و حيثيت و احترام خود را نزد همه افراد فاميل و جامعه از دست داده خود را كوچكتر ميسازد نه ديگران را .
شخص دروغگو چون هميشه در مورد خود دروغ گفته خود را تعريف نموده حالا فكر مي كند كه واقعا همان شخص تخيلي خود است و واقعا بسيار هوشيار دانسته و با فهم است ولي بر علاوه كه چنين نيست بلكه اگر اندكي هم با فهم باشد با گفتن دروغ هاي پي در پي خود همه را از دست داده هيچ فرد جامعه بالاي گفتار او - وعده او - عمل او اعتبار نمي كند و هر فرد هوشيار با فهم كه با شخص دروغگو مقابل شود اكثرا خاموشي اختيار كرده حرف هاي بي ارزش او را ناچار گوش نموده كوشش مي كند كه زودتر از او جدا شده و فاصله بگيرد. اما اين دروغگو است كه فكر مي كند كه او را فريب داده از او كرده هوشيار تر است كه چنين نيست .
در جامعه كنوني ما نيز هستند چنين اشخاص كه هميشه از صبح تا شام در تمام امور زندگي خود چه امور كاري چه امور داخل فاميل چه با دوستان چه با فاميل هميشه براي همه دروغ ميگويند كه اين عمل شان هميشه باعث بي ارزشي خودشان شده و ميشود .
در حالي كه اگر كوشش كند متوجه گفتار خود شوند و كوشش كنند كه ديگر دروغ نگويند خواهند ديد كه همه امور زندگي شان بهتر درست تر به پيش رفته همچنین دوستان واقعي بيشتري براي خود گرد آورده اند كه در اين صورت هم لذت زندگي صادقانه را ميچشند هم براي خود با جلو گيری از گفتن هر دروغ گناه بيشتري را مهيا نميسازند .
پس بيايید همه ما در قدم نخست متوجه تربيه سالم و درست اطفال خود باشيم كه در طفوليت آنها را عادت به دروغ گفتن ندهيم كه در بزرگي باعث سرخمي و شرمندگي مادر و پدر خود نشوند و همچنان به دوستان خود كه هميشه دروغ ميگويند ياد آور شويم كه خداوند شخص دروغگو را دوست ندارد و دروغگو مومن گفته نمي شود .
پس اي دوستان عزيز .
بيايد با خداوند خويش وعده نمايم كه ديگر تا حد نهايت كوشش كنيم كه حق بگويم و از دروغ گفتن پرهيز نما يم .
دروغ گفتن يكي از اعمال بسيار زشت و نادرست در يك جامعه مي باشد. خداوند متعال دروغگو را دوست ندارد و حضرت محمد (ص) گفته كه دروغگو مومن نيست و يكي از نشانه هاي مشرك اين است كه هميشه دروغ مي گويد.
شخص دروغگو با گفتن حرف هاي دروغ خود باعث رنجش و جدائي, كينه و كدورت و دشمني ميان ديگر افراد فاميل و جامعه مي شوند كه خود يك گناه بزرگ است .
اگر نگاه دقيقي در علل و سر آغاز دروغ گفتن نمايیم بر مي گرديم به محيط خانوادگي و شيوه تربيه نمودن اطفال توسط پدران و مادران .زيرا بعضي از پدران و مادران با شنيدن دروغ طفل كوچكشان خوشحال شده او را نوازش مي كنند. طفل كه با گفتن دروغ توجه مادر و پدر را جلب كرده نوازش هم شده فكر مي كند كه كار خوب و درست انجام داده و بيشتر كوشش مي كند كه دروغ بگويد كه همين اشتباه كوچك مادران و پدران باعث ميشود كه اطفال شان دروغگو تربيه شده هميشه دروغ بگويد و فكر كند كه با دروغ گفتن نزد همه احترام بيشتر پيدا مي كند.
و هنگامي كه جوان شد دروغ هاي بزرگ تر گفته فكر مي كند مي تواند با دروغ هاي خود ديگران را آله دست خود ساخته و همه را بفريبد, اما اين نكته را هيچ وقت درك كرده نميتواند كه اين خود او است كه با گفتن هر دروغ ارزش و حيثيت و احترام خود را نزد همه افراد فاميل و جامعه از دست داده خود را كوچكتر ميسازد نه ديگران را .
شخص دروغگو چون هميشه در مورد خود دروغ گفته خود را تعريف نموده حالا فكر مي كند كه واقعا همان شخص تخيلي خود است و واقعا بسيار هوشيار دانسته و با فهم است ولي بر علاوه كه چنين نيست بلكه اگر اندكي هم با فهم باشد با گفتن دروغ هاي پي در پي خود همه را از دست داده هيچ فرد جامعه بالاي گفتار او - وعده او - عمل او اعتبار نمي كند و هر فرد هوشيار با فهم كه با شخص دروغگو مقابل شود اكثرا خاموشي اختيار كرده حرف هاي بي ارزش او را ناچار گوش نموده كوشش مي كند كه زودتر از او جدا شده و فاصله بگيرد. اما اين دروغگو است كه فكر مي كند كه او را فريب داده از او كرده هوشيار تر است كه چنين نيست .
در جامعه كنوني ما نيز هستند چنين اشخاص كه هميشه از صبح تا شام در تمام امور زندگي خود چه امور كاري چه امور داخل فاميل چه با دوستان چه با فاميل هميشه براي همه دروغ ميگويند كه اين عمل شان هميشه باعث بي ارزشي خودشان شده و ميشود .
در حالي كه اگر كوشش كند متوجه گفتار خود شوند و كوشش كنند كه ديگر دروغ نگويند خواهند ديد كه همه امور زندگي شان بهتر درست تر به پيش رفته همچنین دوستان واقعي بيشتري براي خود گرد آورده اند كه در اين صورت هم لذت زندگي صادقانه را ميچشند هم براي خود با جلو گيری از گفتن هر دروغ گناه بيشتري را مهيا نميسازند .
پس بيايید همه ما در قدم نخست متوجه تربيه سالم و درست اطفال خود باشيم كه در طفوليت آنها را عادت به دروغ گفتن ندهيم كه در بزرگي باعث سرخمي و شرمندگي مادر و پدر خود نشوند و همچنان به دوستان خود كه هميشه دروغ ميگويند ياد آور شويم كه خداوند شخص دروغگو را دوست ندارد و دروغگو مومن گفته نمي شود .
پس اي دوستان عزيز .
بيايد با خداوند خويش وعده نمايم كه ديگر تا حد نهايت كوشش كنيم كه حق بگويم و از دروغ گفتن پرهيز نما يم .
